سیدحسن مدرس در سال ۱۲۴۹ برابر ۱۲۸۷ (قمری) در شهر زواره از توابع استان اصفهان متولد شد. پس از مدتی جهت درس خواندن به روستای اسفه (حسین کاظمی) در حومه قمشه نزد پدربزرگ‌اش میرعبدالباقی رفت و پس از درگذشت میرعبدالباقی در شانزده سالگی برای ادامه تحصیلات به اصفهان رفت.

او تحصیل خود را در علوم اسلامی در اصفهان نزد علامه شیخ مرتضی ریزی، جهانگیر خان قشقایی و سامرا و نجف ادامه داد. در نجف نزد مراجعی چون میرزای شیرازی، آخوند خراسانی وسید محمدکاظم یزدی به تحصیل پرداخت. وی تحصیلات حوزوی‌اش را تا درجه اجتهاد ادامه داد؛ آنگاه به اصفهان بازگشت و مشغول تدریس فقه و اصول شد.

اصالت شهید سید حسن مدرس در شرح حالی که به قلم خویش نگاشته و برای روزنامه اطلاعات (هجدهم آبان ۱۳۰۶ ش) فرستاده و نیز ضمن مصاحبه‌ای که خبرنگار روزنامه «ایران» در ۱۷ تیر ماه ۱۳۰۵ ش. با وی نموده، خود را از سادات طباطبایی زواره معرفی کرده‌است که این موضوع در نسب نامه ایشان که توسط آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی نیز ذکر گردیده‌است، میرعبدالباقی پیشتر از زواره به روستای قمبوان از توابع قمشه یا همان شهرضا امروزی در استان اصفهان مهاجرت کرده و به فعالیت‌های علمی و تبلیغی مشغول بود. خانه محل تولد وی در شهر زواره و همچنین خانه منتسب به وی در روستای سرابه محل بازدید تاریخ دوستان و فرهنگ دوستان است.

فاطمه مدرسی تهرانی (سیمین فردین) که عفت ماهباز از زندانیان سیاسی و همسر علی رضا اسکندری از اعدام شدگان کشتار تابستان ۱۳۶۷ او را نوه سید حسن مدرس معرفی کرده‌است، از زندانیان سیاسی چپ توده پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و اعدام شدگان در سال ۱۳۶۸ بود.

وی دوران نمایندگی را در خانه وزیر مختار فرانسه در تهران زندگی کرد که پس از زمستان ۱۳۹۳ این خانه به موزه تبدیل شده‌است.