ابونصر محمد بن محمد فارابی

زادهٔ ۲۵۹ قمری / ۸۷۲ م. در فاراب – درگذشتهٔ ۳۳۹ قمری / ۹۵۰ م. در دمشق سوریه سردیس فارابی گروه فرهنگی هنری یادمان ابونصر محمد بن محمد فارابی

از بزرگترین فلاسفه و دانشمندان ایرانی عصر طلایی اسلاماست.

فارابی در علم، فلسفه، منطق، جامعه‌شناسی، پزشکی، ریاضیات و موسیقی تخصص داشت.

بیشترین آثار او در زمینه فلسفه، منطق، جامعه‌شناسی و همچنین دانشنامه‌نویسی بود.

فارابی به مکتب نوافلاطونی تعلق داشت که سعی داشتند تفکرات افلاطون و ارسطو را با الهیات توحیدی هماهنگ کنند

و در فلسفه اسلامی نیز از جمله اندیشمندان مشایی محسوب می‌شود.

فارابی شرح‌های ارزشمندی بر آثار ارسطو نگاشته و به سبب همین او را معلم ثانی خوانده‌اند.

وی آثاری نظیر «الجمع بین الرایین»، «اغراض ما بعدالطبیعه ارسطو»، «فصول الحکم» و «احصاءالعلوم» را از خود به یادگار نهاده‌است.

در قرون وسطی آثاری چند از او به زبان لاتین برگردانده شده‌اند و او به خوبی در غرب نیز شهرت یافته‌است.

پدر و مادر فارابی از ایرانیانی بودند که به ترکستان مهاجرت کرده بودند.فارابی بیشتر عمر خود را در بغداد دارالخلافه حکومت عباسیان گذراند.