محمدقلی شمس

در سال ۱۲۸۳ به دنیا آمد. وی فرزند دکتر یحیی شمس ملقب به لسان الحکما و نوه عبدالحسین میرزا ملک آرا (ملقب به شمس الشعرا از شاعران عارف مسلک دوران قاجار و نواده فتحعلی شاه قاجار) بود وی در سال ۱۳۰۲ به هزینه پدرش وارد رشته پزشکی در دانشگاه نظامی لیون شد. او تنها دانشجوی غیرفرانسوی بود که موفق به ورود دوره دکتری دانشگاه شد وی مدتی پس از دانش آموختگی به تدریس و پژوهش در همان دانشگاه ادامه داد و در سال ۱۳۱۱، قبل از تاسیس دانشگاه تهران، به دعوت وزیر علوم به ایران بازگشت و با سمت استادی در دارالفنون مشغول به تدریس پزشکی شد. وی پس از بازدید از جنوب ایران و مناطقی که به دلیل شیوع بیماری تراخم، کوری بیداد می کرد، شوشتر به شهر کوران معروف شده بود، برای همیشه از بازگشت به فرانسه صرف نظر کرد. روش درمانی او برای این بیماری و به وسیله الکتروکواگولیشن در مقاله‌ای مفصل در سال های دهه ۱۹۵۰ ارائه گردید. شمس بنیان گذار بیمارستان چشم پزشکی فارابی به عنوان اولین مرکز تخصصی چشم پزشکی در ایران است. وی در هنگام مرگ قدیمی ترین عضو انجمن چشم پزشکی فرانسه بود و بارها به ریاست انجمن‌های چشم پزشکی مختلف در جهان برگزیده شده بود. وی مؤسس انجمن چشم پزشکی ایران و نشریه تخصصی چشم پزشکی است. او که تا آخرین روزهای زندگی در سن ۹۲ سالگی مشغول معالجه بیماران بود در سال ۱۳۷۵ درگذشت. دوازدهمین کنگره سراسری چشم پزشکی ایران از او به عنوان استاد برجسته و پدر چشم پزشکی ایران تجلیل نموده است.