ریتون‌، نام باستانی ساغر یا جام است که ایرانیان آن‌ها را با شکلی خاص و مهارتی تمام می‌ساختند. این جام‌ها معمولا به شکل ظروفی ساخته می‌شدند که انتهای‌شان به شکل سر حیواناتی مانند شیر،‍‍ ببر، گوزن، آهو، اسب، گاونر، بز وحشی و… با اندازه های متفاوت بوده است. ایرانیان در عهد کهن ریتون‌ها را به شکل کله جانوران قوی‌بنیه می‌ساختند و براین باور بودند با نوشیدن از این جام‌ها زور و قوه جانور به آن‌ها منتقل می‌شود.ارتفاع این تندیس در حدود 22 سانتی‌متر، وزن آن کمتر از 3 گرم و جنس آن از پلی‌استر است. کارگاه «تندیس و پیکره‌سازی شهریار» این تندیس را با الهام از ریتون‌های دوره هخامنشی ساخته است.