تپه مارلیک بقایای به جای مانده از تمدن باستانی متعلق به حدود 3000 سال پیش است. این تپه به خاطر آرامگاه‌هایش مشهور است. مردمان این تمدن مردگان خود را با آیین خاص خود و همراه با اشیا ارزشمند به خاک می‌سپردند. در همه آرامگاه‌‌ها اشیایی مانند ظروف سفالین، دکمه‌ های تزئینی، انواع سرگرز، پیکان، جام‌ های طلا، نقره و مفرغ، خنجر، شمشیر، مجسمه‌ های برنزی و سفالی، سرنیزه و کلاه‌ خود و… پیدا شده‌ است. ارتفاع این تندیس در حدود 12 سانتی‌متر، وزن آن کمتر از 500 گرم و جنس آن از فایبرگلاس است. این تندیس در کارگاه «تندیس و پیکره‌سازی شهریار» ساخته شده است. این تندیس با الهام از نقش گاو در آثار به جا مانده از تپه مارلیک ساخته شده است. مجسمه‌ها می‌توانند از هر جنسی باشند، می‌توانند در هر اندازه و شکلی باشند، پیچیده یا ساده باشند. اما به طور قطع هر کدام پیامی برایمان دارند. می‎توانند قهرمان‌های اساطیری باشند که در داستان‌ها اسمشان را شنیده‌ایم، یا می‌توانند شکل‌های ساده هندسی باشند. می‌توانند پیکره شاعر محبوبی بر سر میدان شلوغ شهر باشند، یا حتی پرنده‌ سفالی روی طاقچه. مجسمه‌ها مثل سفر می‌مانند. سفری از زندگی روزمره به سوی احساس و اندیشه، به سوی زیبایی و از همه مهم‌تر به سوی گفتگوی تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و اندیشه‌های مختلف و متفاوت با یکدیگر. مجسمه‌ها می‌توانند بیانگر یک اندیشه، فرهنگ یا تمدن باشد. فرهنگ و اندیشه‌ای که گاهی اوقات از قرن‌های گذشته با انسان سخن می‌گوید.